Leeftijd, het speelt een hele grote in ieders leven. Je bent 16 en wilt zo graag 18 zijn. Je bent 18 en wilt zo graag 21 zijn. Je bent 30 en wilt zo graag weer 25 zijn. Vooral boven de 30 wordt leeftijd steeds belangrijker. Elk jaartje ouder is een jaar dichter bij de 50, drama! Alles gaat op z'n retour. Rimpels, grijze haren, kraaienpootjes en mankementen verschijnen. Het leven wordt zwaar. Bijna deprimerend makend, als ik sommige hoor praten over alle kwaaltjes.
Dan heb je ook nog het 'leeftijdsverschil' probleem. Een meisje van 16 kan toch zeker geen jongen van 24 daten, en andersom. Een meisje van 18 kan geen jongen van 26 daten, en andersom. Een meisje van 20 kan geen jongen van 30 daten, ga zo maar door.. Men kijkt raar op wanneer je iemand van 8 á 10+ jaar ouder of jonger date, al helemaal op jongere leeftijd. Het zit er zo ingebakken, dat je het zelf ook raar gaat vinden en je mensen op leeftijd gaat selecteren en beoordelen. Wat een onzin! Eigenlijk moeten we leeftijden los laten, je voelt zelf wanneer iets goed zit en wanneer niet. Natuurlijk moet je wel realistisch blijven!
Zelf zou ik graag 24 zijn, op mijn eigen benen staan, niemand geen verantwoording af te hoeven leggen. Gaan en staan waar ik zelf wil. Helaas, dat wordt nog een dikke maand en 3 jaar wachten!
Tot die tijd ga ik genieten van mijn jonge en onbezonnen jaren!
Liefs, Kim
